Wiele ważnych odkryć medycznych ludzkość zawdzięcza lekarzom, którzy poświęcili swojej pracy całe swoje życie. Niektórzy z nich byli specjalistami nie tylko w dziedzinie medycyny, ale także doskonale znali się na literaturze, muzyce czy sztuce. Hilary Koprowski, polski wirusolog o żydowskich korzeniach, zapisał się w historii swojego kraju jako medyczny geniusz. Wynalazł szczepionkę przeciwko chorobie, która w powojennej Warszawie osiągała rozmiary epidemii, ale przez długi czas pozostawał w cieniu swoich konkurentów. Koprowski spędził życie z wielką miłością do gry na fortepianie, sztuki i nauki – podaje strona iwarsaw.eu.
Fakty z biografii wybitnego lekarza
Hilary Koprowski urodził się w Warszawie 5 grudnia 1916 roku w rodzinie żydowskiej. Przyszły lekarz i wynalazca od dziecka był dobrze zaznajomiony z medycyną – jego matka, Sonia z domu Berland, była jedną z pierwszych dentystek w Imperium Rosyjskim. W 1912 roku Sonia otworzyła nawet własny gabinet dentystyczny w stolicy. Ojciec chłopca, Paweł Koprowski, był wielkim przedsiębiorcą, który zajmował się importem brytyjskich tkanin.
Jako dziecko Hilary był aktywny i dociekliwy, a rodzice angażowali się w jego wszechstronny rozwój. W wieku pięciu lat chłopiec doskonale grał na fortepianie, a kilka lat później nie mógł się długo zdecydować, czy studiować w Konserwatorium, czy na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Chłopak był równie zainteresowany tymi różnymi dziedzinami, a jego matka nalegała na podjęciu studiów na wydziale medycznym. W efekcie Hilary nie dokonywał wyboru jednego kierunku i zdecydował się na dwa różne kierunki studiów jednocześnie. W 1939 roku Hilary ukończył Uniwersytet Warszawski z tytułem doktora.
Po inwazji wojsk hitlerowskich Hilary wyemigrował do Rzymu, gdzie studiował grę na fortepianie w Accademia Nazionale di St Cecilia. W 1940 r. Koprowski wraz z rodziną przeprowadził się do Rio de Janeiro, gdzie pracował nad opracowaniem szczepionki na żółtą febrę. Po zakończeniu wojny Hilary Koprowski osiadł w Nowym Jorku, gdzie rozpoczął pracę nad swoim najważniejszym wynalazkiem – szczepionką przeciwko wirusowi polio.
Działalność naukowa i zainteresowania Hilarego Koprowskiego
Hilary uzyskał pierwszą żywą szczepionkę przeciwko wirusowi polio z kawałków rdzenia kręgowego i mózgu chomika bawełnianego, który został zarażony tą chorobą. Swój wynalazek przetestował najpierw na sobie, potem na swoim asystencie, a później na małpach.
Hilary Koprowski oficjalnie zarejestrował swoją szczepionkę w 1948 roku – znacznie wcześniej niż jego konkurenci Jonas Salk i Albert Sabin, którzy, nawiasem mówiąc, również pochodzili z Polski. Jednak spośród tych trzech naukowców to właśnie Koprowski pozostał w cieniu niezasłużenie. Szczepionka wirusologa była testowana w trzech różnych krajach, ale mieszkańcy USA obawiali się możliwych skutków ubocznych żywej szczepionki.
Choć Hilary Koprowski przeszedł do historii medycyny jako jeden z największych naukowców, jego rewolucyjne odkrycie nigdy nie zostało odpowiednio docenione, a jego nazwisko przez długi czas pozostawało zapomniane. Jego biografia pokazała światu, jak ważne jest uznanie osiągnięć naukowców, gdyż często podejmują oni naukowe ryzyko.
Po uznaniu szczepionki Hilarego Koprowskiego za bezpieczną, do lat 1960-tych około 13 milionów osób otrzymało tą szczepionkę, a jeszcze uratowała ona życie tysiącom dzieci.
Ze swoją karierą medyczną Koprowski umiejętnie łączył zamiłowanie do sztuki we wszystkich jej formach. Lekarz grał na fortepianie, kolekcjonował obrazy znanych artystów i był poliglotą – znał siedem języków.
Hilary zmarł w wieku 96 lat 11 kwietnia 2013 roku w Filadelfii w USA, gdzie spędził większość swojego życia.
