Warszawa słynie ze swojego niesamowitego piękna na całym świecie: takiej architektury, eleganckich rzeźb i niepowtarzalnych wytworów nie spotkamy w żadnym innym mieście. I nic dziwnego, że w mieście znajduje się tak wiele rzeźb, ponieważ w Warszawie urodziło się i pracowało wielu wybitnych rzeźbiarzy, którzy zasłynęli na całym świecie. Opowiemy o nich w naszym artykule na stronie iwarsaw.eu.
Wacław Szymanowski: życie i twórczość
Na czele naszej listy najwybitniejszych rzeźbiarzy z Warszawy znajduje się wybitny Wacław Szymanowski, słynny rzeźbiarz i artysta, który był pionierem stylu secesyjnego w Polsce.
Wacław Szymanowski urodził się 23 sierpnia 1859 roku w Warszawie w rodzinie znanego pisarza. Przyszły artysta już w młodości zainteresował się rzeźbą, a w 1875 roku rozpoczął jej naukę u Cypriana Godebskiego. W tym samym czasie Wacław Szymanowski studiował malarstwo w Państwowej Wysokiej Szkole Sztuk Pięknych we Francji. Już w latach 1880-tych Wacław Szymanowski rozpoczął pracę w pracowni artystycznej u Stanisława Horoholskiego.
Prace młodego rzeźbiarza od razu zwróciły uwagę miłośników sztuki. Pierwszą nagrodę Wacław Szymanowski otrzymał w 1889 roku za obraz „Kłótnia Hucułów”. W 1895 roku wybitny artysta postanowił poświęcić swoje życie rzeźbie.
Wacław Szymanowski przez długi okres swojego życia mieszkał i tworzył we Francji, ale na początku lat 1920-tych wrócił do Warszawy, gdzie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wacław Szymanowski znany jest na całym świecie jako autor wielu nagrobków i pomników swojego rodaka Fryderyka Chopina w Warszawie. Również w stolicy Polski, w Parku im. Romualda Traugutta, można zobaczyć rzeźbę “Macierzyństwo” z 1929 roku, również autorstwa Wacława Szymanowskiego.
W 1984 roku, po śmierci rzeźbiarza, we Wrocławiu odsłonięto pomnik Juliusza Słowackiego na podstawie rzeźby Wacława Szymanowskiego. Jednym z najbardziej znanych dzieł warszawskiego rzeźbiarza jest pomnik Artura Grottgera z 1898 roku.
Wybitnemu warszawskiemu rzeźbiarzowi nie udało się zrealizować wielu swoich pomysłów. Wśród nich jest monumentalna kompozycja rzeźbiarska „Marsz na Wawel”. Kompozycja składała się z 52 figur przedstawiających polskich przywódców i inne wybitne osobistości. Jednak jej dość kontrowersyjny charakter uniemożliwił jej realizację. Dziś modele kompozycji Wacława Szymanowskiego można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Krakowie.
Andrzej Pruszyński
Andrzej Pruszyński to także jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy warszawskich. Andrzej Pruszyński urodził się 24 listopada 1836 roku w Warszawie w rodzinie Antoniego i Margaryty Białkowskich. Już jako dziecko Andrzej Pruszyński zainteresował się sztuką, a w szczególności rzeźbą. Początkowo przyszły rzeźbiarz uczył się u Jakuba Tatarkiewicza, a później rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1864 roku Andrzej Pruszyński przeprowadził się do Rzymu, gdzie studiował w Akademii św. Łukasza.
Podczas studiów w Szkole Andrzej Pruszyński pracował w pracowni razem z Leonardem Marconim. Andrzej Pruszyński znany jest jako autor zdobienia wielu kościołów i pałaców w stolicy Polski. Przez długi okres życia Pruszyński wykładał rzeźbę: do grona jego uczniów należy wielu wybitnych malarzy i rzeźbiarzy.
Andrzej Pruszyński zmarł w 1895 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Do najwybitniejszych dzieł Andrzeja Pruszyńskiego należą: pomnik Jezusa Chrystusa w Radomsku, wystrój Pałacu Wilhelma Ellisa Raua i Pałacu Bogusławskiego w Warszawie, figura Jezusa Chrystusa niosącego krzyż w stolicy, szereg rzeźb z brązu, nagrobki na warszawskich cmentarzach, pomnik na grobie Jana Tatarkiewicza, medaliony portretowe i nagrobki w Goszczanowie sygnowane przez Pruszyńskiego.
Tomasz Oskar Sosnowski – wybitny ukraińsko-polski rzeźbiarz
Tomasz Oskar Sosnowski uważany jest za jednego z najbardziej znanych ukraińsko-polskich rzeźbiarzy i przedstawicieli środowiska akademickiego. Jest doktorem honorowym dwudziestu czterech akademii na całym świecie.
Choć Tomasz Oskar Sosnowski urodził się w Ukrainie, większość życia spędził w Warszawie. Tutaj uczył się rysunku i malarstwa u Kaniewskiego i Blanka. Później Tomasz Oskar Sosnowski zainteresował się rzeźbą, którą studiował u Pawła Malińskiego. Później Sosnowski przeprowadził się do Berlina i Rzymu, gdzie kontynuował naukę rzeźby u wybitnych lokalnych artystów.
W twórczości wybitnego rzeźbiarza dominują prace o tematyce religijnej. Starał się on odnaleźć idealne formy, aby w swoich rzeźbach zawrzeć świat duchowy i jego istotę. Rzeźby Tomasza Oskara Sosnowskiego są, bez przesady, niedoścignione. Postacie Chrystusa, Madonny i świętych chrześcijańskich uważane są za najlepsze dzieła artysty. Rzeźby Sosnowskiego to nie tylko figury, ale ucieleśnienie wszystkich najczystszych ludzkich dążeń.
W okresie od 1850 do 1860 roku Tomasz Oskar Sosnowski stworzył swoje najlepsze rzeźby: płaskorzeźby Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Madonny z Dzieciątkiem, Macierzyństwo Marii, Essay Nomo, Chrystus na łożu śmierci, Pieta.
Żaden inny rzeźbiarz dziewiętnastego wieku nie był w stanie stworzyć tak wielu doskonałych rzeźb. Tomasz Oskar Sosnowski wniósł ogromny wkład w rozwój sztuki i udowodnił, że rzeźba to znacznie więcej niż figury.
Mimo sławy i ogromnych osiągnięć Tomasz Oskar Sosnowski żył bardzo skromnie. Starał się jak mógł pomagać młodym artystom i biednym. Nie oszczędzał na młodych artystach i sam kupował materiały do ich pracy. Dla siebie urządził małą pracownię, która przypominała stodołę. Tomasz Oskar Sosnowski praktycznie nigdy nie wypuszczał z rąk dłuta i nie tracił czasu na inne rzeczy: całe swoje życie poświęcił twórczości i rzeźbie. Wybitny Tomasz Oskar Sosnowski zmarł w Rzymie i został pochowany na cmentarzu Campo Verano.
Kazimierz Ostrowski – warszawski rzeźbiarz modernistyczny
Jednym z najwybitniejszych rzeźbiarzy pochodzących z Warszawy jest Kazimierz Ostrowski, rzeźbiarz modernistyczny.
Kazimierz Ostrowski urodził się w 1879 roku w Warszawie. Jego ojciec, Kazimierz Ostrowski, również był znanym rzeźbiarzem. Wczesne lata Kazimierz Ostrowski spędził z rodziną ojca we Lwowie na Podzamczu. Później przyszły rzeźbiarz rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Franciszka Józefa I we Lwowie, które z powodzeniem ukończył. Kazimierz Ostrowski kontynuował naukę w Szkole Artystyczno-Przemysłowej, gdzie uczył się rysunku, modelowania i malarstwa dekoracyjnego. Naukę ukończył w 1895 roku. Po zakończeniu edukacji Kazimierz Ostrowski wrócił do Polski, gdzie rozpoczął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. To właśnie tam Kazimierz Ostrowski studiował rzeźbę u znanych ówczesnych artystów. W 1897 roku Ostrowski zdobył stypendium państwowe, które pozwoliło mu na studia u najlepszych artystów we Florencji i Rzymie.
Pierwsze prace Kazimierza Ostrowskiego zostały wystawione we Lwowie w 1899 roku. W 1900 roku wybitny rzeźbiarz wrócił do rodzinnej Warszawy, ale nie na długo. W 1902 roku otworzył swoją pracownię we Lwowie. Rok później Kazimierz Ostrowski zorganizował swoją pierwszą wystawę, na którą przyszły setki lwowian. Później Ostrowski zaczął prowadzić zajęcia z rzeźby w prywatnej szkole we Lwowie. Na wystawie „Grupa czterech” Ostrowski wystawił sześć swoich rzeźb. W 1905 roku Kazimierz Ostrowski wziął udział w kolejnej wystawie we Lwowie, gdzie zaprezentował swoje najlepsze prace. Prace Kazimierza Ostrowskiego były prezentowane w rodzimej Europie: tam zasłynął z niepowtarzalnego stylu swoich pomników i nowatorskiego podejścia do rzeźby.
