Warszawa słynie z przytulnych uliczek, wśród których można dostrzec prawdziwe arcydzieła architektury. Tworzyli je przez wiele stuleci wybitni architekci, którzy mieszkali i pracowali w sercu Polski – Warszawie. Bohdan Pniewski jest słusznie uważany za jednego z najbardziej legendarnych artystów XX wieku. Unikalny styl, harmonijne połączenie różnych materiałów kamiennych w swoich pracach, prostota i atrakcyjna zwięzłość – to wszystko cechy wyjątkowej kreatywności architekta, pisze iwarsaw.eu. jak żył, pracował i tworzył jedna z najbardziej znanych postaci Warszawy XX wieku?
Pierwsze lata życia, studia i kariera Bohdana Pniewskiego
Bohdan Wiktor Kazimierz Pniewski urodził się 26 sierpnia 1897 roku w rodzinie Wiktora i Heleny Pniewskich. W 1914 r. przyszły architekt ukończył Szkołę Średnią im. Staszica w Warszawie i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechaniczno-technicznym Uniwersytetu Wawelberga i S. Rotwanda. Decyzja ta nie była jednak dobrowolna – ambitny facet nie zdawał egzaminów wstępnych na Politechnice Warszawskiej. Wkrótce Bohdan Pniewski porzucił studia i postanowił poświęcić się pracy w budownictwie, uczestnicząc równolegle w różnych projektach architektonicznych. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie nie dostał się dwa lata wcześniej, które ukończył w 1922 roku. Następnie Bogdan odbył swoją pierwszą podróż studyjną do Włoch. Z powodu I wojny światowej szkolenie młodzieńca zostało przerwane – Bohdan brał udział w działaniach wojennych najpierw jako harcerz, a następnie jako żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 r. pomógł pokojowo rozbroić żołnierzy niemieckich, którzy pozostali w stolicy po wojnie. Ale na tym wojna się dla niego nie skończyła – jak większość młodych ludzi w tamtych latach bronił swojego kraju przed rosyjską Socjalistyczną Republiką radziecką. W wojnie polsko-radzieckiej artysta został ranny w nogę i podczas leczenia poznał swoją przyszłą żonę Elżbieta Dąbrowska.
Bohdan Pniewski znany jest nie tylko jako architekt, ale także jako wybitny pedagog. Jego praktyka nauczycielska rozpoczęła się w 1923 roku w tej samej instytucji, w której studiował. Początkowo Bohdan był starszym asystentem Tadeusza Tołwińskiego w katedrze Urbanistyki, a od 1925 r. udzielał prywatnych lekcji architektury.
Działalność architektoniczna artysty
Pniewski zyskał szerokie uznanie nie tylko w Warszawie, ale w całej Polsce dzięki swoim awangardowym projektom obiektów instytucji państwowych. W 1928 roku architekt wygrał konkurs na projekt budynku polskiej misji dyplomatycznej w Sofii, a dwa lata później wygrał konkurs na projekt Świątyni Opatrzności Bożej, która nigdy nie została zbudowana z powodu sporów państwowych o finansowanie kościoła.
W czasie ii Wojny Światowej Bohdan Pniewski nadal zajmował się projektowaniem, a także konspiracyjnie prowadził działalność dydaktyczną.
Autorstwem Pniewskiego są dziesiątki prac zarówno w stolicy, jak i w całym kraju. Najlepsi z nich brali udział w konkursach architektonicznych i wystawach. W 1948 roku Bogdan Pniewski zaprojektował budynek Narodowego Banku Polskiego, a także brał udział w przebudowie polskiego parlamentu. Projekty te sam architekt uznał za bardzo prestiżowe w historii swojej działalności zawodowej. Jednym z najtrudniejszych projektów Bohdana Pniewskiego była rekonstrukcja Teatru Wielkiego – Opery Narodowej po tragicznych wydarzeniach Powstania Warszawskiego.
W stolicy jego ojczyzny Bohdan Pniewski był nazywany „Księciem architektury”, a imię wielkiego mistrza przetrwało w historii Warszawy na zawsze dzięki jego unikalnym dziełom. Architekt zmarł w rodzinnej Warszawie 5 września 1965 roku.
