Nie każda drużyna sportowa może pochwalić się tak bogatą i długą historią jak ma to miejsce w przypadku warszawskiego klubu piłkarskiego Legia. Legia narodziła się „w okopach”, u szczytu I wojny światowej, ale wtedy jeszcze nie było wiadomo, że klub ten stanie się później jednym z najbardziej utytułowanych w całej Polsce. W tamtym czasie utworzenie klubu było dla wielu nie tylko okazją do oderwania się od wojny i dobrej zabawy, ale także podstawową potrzebą. Sport wspierał, podnosił ducha walki i jednoczył ludzi – pisze iwarszaw.eu.
Wojna i piłka nożna: wczesna historia klubu
W marcu 1916 roku w kwaterze dowództwa Legionów Polskich w pobliżu miejscowości Kostiuchnówka na Wołyniu utworzono drużynę piłkarską. Nazywała się wówczas Drużyna Legionów Polskich, a jesienią tego samego roku nowo uformowana drużyna przeniosła się do Warszawy. Przez cały 1917 rok zespół, składający się z żołnierzy, rozgrywał mecze z miejscowymi klubami piłkarskimi, a następnie po raz pierwszy pisano o nim w prasie posługując się nazwą Legia. Wkrótce ta nazwa związała się z klubem na długie lata. W 1918 roku działalność zespołu została zawieszona z powodu nowej ofensywy – uczestnicy ponownie wyszli na front.
14 marca 1920 roku wznowiono działalność klubu pod nową nazwą Wojskowy Klub Sportowy Warszawa.
2 lata później klub połączył się z inną stołeczną drużyną Korona Warszawa i stara nazwa Legia znów stała się aktualna. Jednak los nie przestawał stawiać przed członkami klubu nowych przeszkód i wraz z początkiem II wojny światowej musieli oni ponownie zaprzestać uprawiania sportu. Drugie odrodzenie klubu nastąpiło w 1945 roku.
W latach 60. Legia regularnie zajmowała miejsca w gronie zdobywców mistrzostw kraju. Macierzysty stadion klubu – Stadion Wojska Polskiego został wyposażony w profesjonalne sztuczne oświetlenie, które pozwalało na rozgrywanie meczy nawet po zmroku. Pierwszy mecz po zmroku odbył się 5 października pomiędzy duńskim zespołem Aarhus i Legią z wygraną 1:0 po bramce Helmuta Nowaka.
Znani członkowie Legii
Kazimierz Deyna został zapamiętany jako utalentowana gwiazda legendarnej „Legii”, która podczas meczów demonstrowała szczyt piłkarskiego kunsztu. Był członkiem klubu przez ponad 12 lat, na boisku pojawił się 300 razy i strzelił 94 gole. Niestety, zginął tragicznie w wypadku samochodowym w 1989 roku w USA i przez ponad 20 lat jego prochy spoczywały daleko od Ojczyzny, dopiero w 2012 roku sprowadzono je do rodzinnej Warszawy.
Kolejnym wybitnym sportowcem, który klubowi poświęcił ponad połowę swojego życia, jest Lucjan Brychczy. Lucjan nawet po zakończeniu piłkarskiej kariery przychodził na stadion kibicować rodzimej Legii. Z literą „L” na sercu, jednym z symboli klubu, piłkarz rozegrał 454 mecze i strzelił 182 gole. To o wiele więcej, niż udało się strzelić wielu innym członkom Legii.
Serca kibiców podbili także Jakub Rzeźniczak, Jacek Zieliński i Miroslav Radović.
Symbole klubu piłkarskiego
Pierwszym godłem klubu była czarna tarcza z charakterystyczną białą literą „L”, która była uznawana za symbol Legionów Polskich. W artykułach i raportach warszawskich dziennikarzy klubowiczów często nazywano legionistami, oddając hołd tradycji. Kiedy powstał klub, naprawdę grali w nim prawdziwi legioniści. W 1920 roku, kiedy Legia nazywała się Klubem Armii, za jej symboliczne barwy uważano czerwień i biel.
Strój członków klubu również pochodził z obszaru symboli – była to biała koszulka z czarnym paskiem ukośnie od prawego ramienia oraz tradycyjną literą „L” wyhaftowaną w pobliżu serca. Fani Legii także witają się literą “L”, układając ją kciukiem i palcem wskazującym.
